ภาษาใดยากที่จะเรียนรู้
ภาษาใดยากที่จะเรียนรู้
คำถามคือภาษาไหนที่ยากที่สุดในการเรียนรู้มากที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นคุณอาจต้องการรายชื่อบางส่วน แต่จำเป็นต้องเข้าใจว่าเป็นเรื่องที่ใกล้เคียงกันมากเนื่องจากคนต่างมีความสามารถที่แตกต่างกันในการเรียนรู้บางภาษา
ภาษาใดที่สอนได้ยากที่สุด?
ในสภาพแวดล้อมของนักภาษาศาสตร์พวกเขามักถามตัวเองว่าภาษาใดที่ยากที่สุดในการเรียนรู้ ทั้งหมดมีประมาณ 2650 ภาษาและ 7000 ภาษาในโลก พวกเขาทั้งหมดมีระบบไวยากรณ์และคุณลักษณะของตนเองเป็นที่เชื่อกันว่าภาษาที่มีรากร่วมกันกับภาษาพื้นเมืองสำหรับคนหนึ่งมันง่ายมากที่จะเรียนรู้ ตัวอย่างเช่นคนรัสเซียจะสามารถให้ภาษายูเครนและบัลแกเรียได้ง่ายขึ้นโลกนี้มีภาษาที่ยากที่สุดหรือเปล่า? การศึกษาของสถาบันคุ้มครองภาษาในเมืองมอนเทอเรย์แคลิฟอร์เนียพบว่าญี่ปุ่นเกาหลีอารบิกและจีนเป็นเรื่องที่ยากที่สุดในการศึกษา
5 ของภาษาที่ซับซ้อนที่สุดในโลก
จีน ในภาษานี้เกือบจะไม่มีคำทั่วไปสำหรับภาษายุโรปด้วยเหตุนี้นักศึกษาชาวจีนต้องมีส่วนร่วมอย่างรอบคอบ นอกจากนี้ตัวอักษรของภาษาดังกล่าวโดยรวมมี 87 000 อักษรอียิปต์โบราณ, 4 เสียงและเสียงก้องจำนวนมากอย่างไรก็ตามมีผู้ที่เรียนภาษาจีนได้อย่างแม่นยำเนื่องจากความซับซ้อนและความแปลกใหม่ที่เพิ่มขึ้นญี่ปุ่น ความยากลำบากของมันอยู่ในความจริงที่ว่าการออกเสียงมีความหมายแตกต่างจากการเขียน นั่นคือคุณไม่สามารถเรียนรู้ที่จะพูดภาษานี้เรียนรู้เพียงเพื่ออ่านมันและในทางกลับกัน คุณลักษณะหลักของภาษาคือว่ามีประมาณ 50,000 ตัวอักษรคันจิ - อักษรอียิปต์โบราณที่มีความซับซ้อน เมื่อวาดแล้วจะมีความสำคัญไม่เพียง แต่แบบฟอร์มเท่านั้น แต่ยังเป็นลำดับที่มีการเขียนคุณสมบัติไว้ด้วยภาษาเกาหลี ตัวอักษรของภาษานี้ประกอบด้วย 14 พยัญชนะและสระ 10 แต่ความคล้ายคลึงกันของพวกเขาในรัสเซียเกือบจะขาด การผสมผสานระหว่างพยัญชนะกับสระได้ถึง 111 พัน 172 พยางค์ ดังนั้นเสียงภาษาเกาหลีจำนวนมากจึงยากที่จะเข้าใจ ไวยากรณ์ยังมีเฉพาะ: คำกริยาที่การเขียนมักจะอยู่ในสถานที่สุดท้ายและคำอื่น ๆ จะยืนก่อนที่มันจะอยู่ในลำดับหนึ่ง Arabian ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการเขียน จดหมายหลายฉบับเขียนแตกต่างกันและมีการตีความหลายอย่างซึ่งขึ้นอยู่กับตำแหน่งในคำนั้น สระไม่รวมอยู่ในตัวอักษรการโอนคำไม่ได้รับอนุญาตและไม่มีตัวพิมพ์ใหญ่ นอกจากนี้ชาวอาหรับเขียนจากขวาไปทางซ้าย ภาษานี้ใช้กันทั่วไปในภาคตะวันออกของ Amazon ที่ยากที่สุดคือการเกาะติดกัน ตัวอย่างเช่นคำว่า "hóabãsiriga" หมายถึง "ฉันไม่ทราบวิธีเขียน" ต่อไปนี้เป็นคำสองคำสำหรับ "เรา" ได้แก่ และไม่รวม คุณลักษณะที่น่าสนใจในภาษานี้คือตอนจบคำกริยา พวกเขาเป็นภาคบังคับสำหรับการใช้เนื่องจากพวกเขาทำให้มันชัดเจนว่าคนที่รู้ว่าสิ่งที่เขากำลังพูดถึง
